Існуюць дзве асноўныя стратэгіі, звязаныя з рэакцыяй на антрапагенную змену клімату: памяншэнне негатыўнага ўздзеяння змены клімату і адаптацыя да змены клімату (Фусэль і Кляйн, 2006; Стэр і фон Сторч, 2006).

Палітыка па памяншэнню негатыўнага ўздзеяння клімату зводзіцца да зніжэння выкідаў парніковых газаў і развіцця так званых «ракавінаў» парніковых газаў (іншымі словамі тэхналогіяў альбо працэсаў, якія дазваляюць скараціць утрыманне парніковых газаў).

Палітыка па адаптацыі да зменаў клімату ўлучае развіццё разнастайных захадаў, накіраваных на слабаабароненыя і адчувальныя сістэмы, напрыклад, змены ў сацыяльных сістэмах у адказ на рэальныя альбо чаканыя змены клімату (Міжурадавая Экспертная Група па Змене Клімату (IPCC 2001b). Адаптацыя таксама часта ўлучае захады па развіццю новых мажлівасцяў, звязаных з зменамі клімату. Больш падрабязная інфармацыя пра памяншэнне негатыўнага ўздзеяння змены клімату і адаптацацыі да зменаў клімату пададзеная ў табліцы 1.

Табліца 1. Асноўныя адрозненні палітыкі па памяншэнню негатыўнага ўздзеяння змены клімату і адаптацыі да змены клімату (Фусэль і Кляйн, 2006)

  Памяншэнне негатыўнага ўздзеяння змены клімату Адаптацыя да змены клімату
Сістема Усе сістэмы Выбраныя сістэмы
Маштаб Глабальны Лакальны ці рэгіянальны
Працягласць Стагоддзі Ад некалькіх гадоў да стагоддзяў
Час распрацоўкі Дзесяцігоддзі Ад тэрміновай да дзесяцігоддзяў
Эфектыўнасць Вызначаная Звычайна менш вызначаная
Дадатковыя выгоды Зрэдку Часта
Аплачвае «забруджвальнік» Звычайна «так» Не абявязкова
Аплачвае плацельшчык Нязначна Амаль цалкам
Маніторынг Лёгка Больш складана


Памяншэнне негатыўнага ўздзеяння змены клімату

У дадатак да вышэйпазначаных характарыстыкаў, палітыка па памяншэнню негатыўнага ўздзеяння змены клімату сутыкаецца з так званай Дылемай Зняволенага. Для таго, каб дадзеная палітыка была эфектыўнай, неабходна значнае скарачэнне выкідаў на глабальным узроўні. Калі скарачэнне будзе невялікім, то і эфект і перавагі ад палітыкі таксама будзе нязначным. Адсутнічае вызначанасць і адносна маштабаў і хуткасці скрачэння выкідаў парніковых газаў для запавольвання працэсаў глабальнага пацяплення. Найбольш строгі з шасці падрыхтаваных Міжурадавай Экспертнай Групай па Змене Клімату (IPCC) стабілізацыйных сцэнараў (Чацвёртая зводная справаздача) патрабуе адпаведнасці ўзроўню канцэнтрацыі CO2 ў межах 445-490 частак на мільён для абмежавання павелічэння тэмпературы на 2°C (IPCC, 2007b). Узрове выкідаў парніковых газаў дасягне максімуму ў 2015 годзе і затым мае істотна скараціцца з 85 да 50% у параўнанні з узроўнем 2000 году (да 2050 году). Калі выкіды парніковых газаў стабілізуюцца на высокім узроўні, то ўсё роўна патрабуецца іх значнае скарачэнне.

Адаптацыя да змены клімату

Бёртан і інш. (2006) абагульнілі вынікі некалькіх даследванняў па адаптацыі да зменаў клімату і выявілі дзевяць асноўных палажэнняў:

• Неабходна пачынаць працэс адаптацыі ўжо сёння,
• Адаптацыя – гэта развіццё,
• Адаптацыя неабходная для нас саміх,
• Неабходная міжнародная фінансавая падтрымка,
• Патрабуецца інстытуцыйнае ўмацаванне,
• Зрэдку неабходна рызыкаваць,
• Неабходна выкарыстоўваць сектарны падыход,
• Патрабуецца пастаяннае абнаўленне інфармацыі, дасведчанасць і тэхнічныя веды,
• Адаптацыя мае прывязку да месца.

Некаторые з вышэйпералічаных падыходаў былі выкарыстаныя пры падрыхтоўцы справаздачы па аналізу слабаабароненасці і адчувальнасці ў межах праекту «Балтыйскі Клімат».